PREVIOUS EXCERPT | NEXT EXCERPT

CLOSE
Burgundio

3.2.10 hoc enim non erat ostendit eternitatem solum, sed et in principio erat et uerbum erat. Sicut igitur eus cum de homine quidem dicitur presens tempus significat solum, cum autem de eo id quod est semper et eternaliter, ita et erat de nostra quidem cum dicitur natura pretentum significat nobis tempus et ipsum hoc finitum. Cum autem de deo, eternitatem ostendit.
CLOSE
Griffolini

3.2.10 Hoc enim in loco erat proprium solum significat, sed in principio erat, et uerbum erat. Quemadmodum igitur est uerbum, si de homine dicatur, praesens duntaxat tempus significat1470/1486/1530: signat, sin autem de deo, perpetuum atque sempiternum1470/1486/1530: sempiternum atque perpetuum, itidem et erat. Nam cum de humana natura sermo habetur, praeteritum tempus, et hoc ipsum finitum, quando uero de deo aeternitatem ipsam ostendit.
CLOSE
Griffolini-Montanus

3.2.10 Hoc enim in loco istud verbum, erat, solum et per se aeternitatem significat: sed, in principio erat, et verbum erat. Quemadmodum igitur, est, verbum, si de homine dicatur, praesens duntaxat tempus signat: sin autem de deo, sempiternum atque perpetuum: itidem et erat. Nam cum de humana natura sermo habetur, praeteritum tempus, et hoc ipsum finitum: quando vero de deo, aeternitatem ipsam ostendit.
CLOSE
Montfaucon

3.2.10 Hic enim illud, erat, non aeternitatem ostendit, si solum spectetur; sed si addatur cum illis, in principio erat, et, Verbum erat. Quemadmodum ergo illud, esse, cum de homine dicitur, praesens tantum indicat tempus; cum autem de Deo, aeternitatem demonstrat: sic et illud, erat, de nostra dictum natura, praeteritum tempus significat, ipsumque finitum; cum autem de Deo, aeternitatem indicat.