62.1.19 Et hic dicens mansit duobus diebus. Cuius gratia mansit? ut expiraret et sepeliretur ut nullus habeat dicere quoniam nondum defunctum eum suscitauit, quoniam stupor fuit, quoniam dissolutio fuit, quoniam subductio fuit, et non fuit mors.
62.1.19 Et haec dicens, mansit in eodem loco duos dies. Qua gratia? ut expiraret et sepeliretur. Ne quis posset dicere, quod non dum mortuum suscitarit, quod sopitus esset, quod dissolutus, quod abalienatus, non mortuus.
62.1.19Et cum haec dixisset, mansit in eodem loco duos dies. Qua gratia? Vt expiraret, et sepeliretur, ne quis posset dicere, quod nondum mortuum suscitarit, quod sopitus esset, quod dissolutus, quod abalienatus, non mortuus:
62.1.19Et cum haec dixisset, mansit in eo loco duos dies. Cur mansit? Ut exspiraret ille et sepeliretur: ne quis diceret, nondum defunctum suscitavit, sopitus tantum erat, vel, solutus, defecerat: non mors erat.
