8.2.16 Qualiter igitur non ultime est amentie ita mansuetum dominum et tot plenum bonis negligentes et amenti seruire tyranno et nichil neque hic neque illic potenti persuasis et attendentibus eis prodesse?
8.2.16 Nonne summae profecto dementiae est tam leue, tam gratum imperium, et tantis redundans bonis, vt ingrato et foedissimo seruias tyranno, contemnere:
8.2.16 Annon extremae dementiae fuerit, tam placida et tot bonis referta servitute neglecta, ingrato servire tyranno, qui neque hic, neque illic potest eos qui sibi obsequentes sunt juvare?
