17.1.14 Propter ea accedit dans simul et Iohanni hanc rursus corrigere suspitionem. Etenim in dicendo. Ecce agnus dei, ecce qui tollit peccata mundi. Omnem hanc perimit suspitionem.
17.1.14 Iccirco uenit praebens Ioanni occasionem, ut eiusmodiB: huiusmodi suspitionem tolleret, quam illud uerbum: Ecce agnus dei, ecce qui tollit peccata mundi, penitus tollit.
17.1.14 Idcirco venit praebens Ioanni occasionem, vt eiusmodi suspicionem tolleret, quam illud verbum. Ecce agnus dei, ecce qui tollit peccata mundi: penitus tollit.
17.1.14 Ideo accedit dans Joanni locum, ut talem amoveret suspicionem. Nam cum dicit, Ecce agnus Dei, qui tollit peccatum mundi, totam illam depellit suspicionem.
