21.2.16 Propterea dicebat: Que est mater mea et fratres mei? Non iniurias ei que genuit, absit, sed maximum ei inferens proficuum et non dimittens humilia de se ipso sapere.
21.2.16 Inquit igitur, Quae est mater mea, et fratres mei? non quod matrem contemneret, absit: sed vt maxime vtilitati consuleret, neque occasionem daret, vt de ipso abiectum aliquid coniectaretur:
21.2.16 Idcirco dicebat ille, Quae est mater mea, et qui sunt fratres mei? non matrem contumelia afficiens, absit; sed ipsi optime consulens, nec sinens eam vile quidpiam et abjectum de se existimare.
