26.1.2 Nam siquidem dignationem nostram reputabit quis, non solum dono non sumus digni, sed et supplitio et tormento obnoxii. Quia uero non ad hoc respexit, sed et uitam largitus est, multum priore honorabiliorem;
26.1.2 Nam si merita nostra reputabimus, non modo munere nullo, sed supplicio digni sumus. Sed non hoc respiciens benignus deus, non modo nos supplicio liberauit, sed et uitam multo priori potiorem largitus est.
26.1.2 Nam si merita nostra reputabimus, non modo munere nullo, sed supplicio digni sumus. Sed non hoc respiciens benignus deus, non modo nos supplicio liberauit, sed et vitam multo priori potiorem largitus est:
26.1.2 Nam si merita nostra quis reputet; non solum dono eramus indigni, sed supplicio et ultioni obnoxii. Sed id non respiciens ille, non modo nos a supplicio liberavit, sed vitam largitus est priori longe clariorem.
