59.1.14 Vt presens et acceptans que dicta sunt, ita eum interrogat, et prius eum in amorem suiipsius constituit. Non enim dicit confestim credere, sed secundum interrogationem. Quid igitur ille? Et quis est, Domine, ut credam in eum?
59.1.14 Ac si praesens quae dixerat, accoepisset, rogat, et sui concitat desiderium. Neque primum ait: Crede, sed interrogauit: Quid ille? Et quis est, domine,B: domine? ut credam in eum?1470/1486/1530: eum.
59.1.14 ac si praesens quae dixerat, accepisset rogat, et sui concitat desiderium. Neque primum ait, crede, sed interrogauit. Quid ille? Et quis est domine, vt credam in eum?
59.1.14 Ut praesens et dicta excipiens sic interrogat, et prius in illo sui desiderium excitat. Non dixit enim, Statim crede, sed interrogavit. Quid igitur ille? Et quis est, Domine, ut credam in eum?
