64.2.8 Propterea continue ad ipsum defugit ut in confesione deductum, sicut ipse nondum ens fide dignus non a propria uilitate, sed ab amencia et imbecillitate eorum qui audiebant.
64.2.8 Ideo ad ipsum frequenter confugit tanquam confessum, quasi ipse nondum eam haberet authoritatem: non ex se, sed ex auditorum stulticia, atque imbecillitate.
64.2.8 Ideo frequenter ad Patrem refugit, quod ille in confesso esset, quasi ipse nondum fide dignus esset; non ex se, sed ex auditorum stultitia et imbecillitate.
