72.2.2 Fac citius. Non precipientis est neque consiliantis, sed et exprobrantis et ostendentis quoniam ipse uolebat corrigere. Quia uero incorrecte se habebat, dimittit. Et hoc nullus nouit eorum qui recumbebant.
72.2.2 Illud autem uerbum, fac citius, non imperantis est, neque consulentis, sed exprobrantisF: exprobantis, et reuocantis ad emendationem. Sed cum esset inemendabilis, dimisit eum, et hoc nemo intellexit discumbentium.
72.2.2 Illud autem verbum, Fac citius: non imperantis est, neque consulentis: sed exprobrantis, et reuocantis ad emendationem: sed cum esset inemendabilis, dimisit eum. Et hoc nemo intellexit1603: intellixit discumbentium.
72.2.2 Illud autem, fac citius, non imperantis, nec consulentis est; sed exprobrantis, et demonstrantis se optare ut resipiscat. Sed cum obduratus esset, dimisit eum. Et nemo, inquit, discumbentium novit.
