CLIO

84.1.1 Ego in hoc natus sum, et ad hoc ueni in mundum, ut testimonium perhibeam ueritati. Omnis qui est ex ueritate, audit uocem meam.

84.1.2 Mirabilis res est patientia, quae tanquam in tranquillo portu animum constituit, eumque et ab aduersis uentis et fluctibus tempestatum liberum reddit.

84.1.3 Hanc nos Christus cum semper, tum maxime docuit, cum iudicatus est, ductus huc, illuc distractus.

84.1.4 Etenim apud Annam, per quam mansuete respondit, et cedenti seruo ea dixit, quae omnem fastum tollere potuissent.

84.1.5 Et inde ad Caipham, demum ad Pilatum ductus, tota nocte in his consumpta, in omnibus miram pretulit mansuetudinem, et dicentibus maleficum esse, arguerent habentibus, tacuit tamen.

84.1.6 Cum de regno interrogatus est, tunc locutus est ad Pilatum erudiens eum, et ad altiora erigens. Quid autem Pilatus illis praesentibus Iesum non interrogat, sed pretorium ingreditur?

84.1.7 Magnam quandam de eo habebat opinionem, et sine alicuius tumultu omnia ab eo intelligere uolebat.

84.1.8 Roganti autem quid nihil ad hoc respondit Iesus, sed ad id quod ualde cupiebat Pilatus, hoc est, de regno suo inquiens: Regnum meum non est de hoc mundo,

84.1.9 quasi dicat: Rex sum, non tamen qualem arbitraris, sed longe prestantior. Hinc ostendit nihil mali fecisse,

84.1.10 ut etiam cum prosequitur: In hoc natus sum, et ad hoc ueni in mundum, ut testimonium perhibeam ueritati.

84.1.11 Inde cum inquit: Omnis qui est ex ueritate, audit uocem meam, allicit eum ut aures his adhibeat. Si quis enim uerus est, inquit, et amat ueritatem, sane me audiet.

84.1.12 Hoc pacto eum paucis uerbis allicit, ut petat: Quid est Sed primum rei ipsi instat.

84.1.13 Rogauit autem quoniam tempus id postulabat. eum e Iudaeorum manibus eripere cogitabat.

84.1.14 Ideo exiuit, aitque: Ego nullam in inuenio causam, et consydera quam prudenter. Non dixit: Si errauit, et dignus est morte, solemnitati eum condonate,

84.1.15 Sed primum omnino excusat, inde ex abundantia rogat, si nolint aliter innocentem dimittere, saltem ut nocentem tempori condonent. Ideo subdidit: Est autem consuetudo uobis, ut unum in Pascha.

84.1.16 Inde uerecunde: Vultis , inquit, dimittam regem Iudaeorum? Clamabant omnes dicentes: Non hunc sed Barabam.

84.1.17 O mentem scelestam! Similes sui petunt, scelestum dimitti, insontem puniri iubent. etiam eis antiquitus mos .

84.1.18 Tu autem in omnibus consydera domini benignitatem. Tunc flagellauit eum Pilatus, fortasse ut ita sedato Iudaeorum furore, inde eum dimitteret.

84.1.19 Cum enim prius eum liberare uoluisset, in hoc eis satisfacere arbitratus est, si , et quae tunc facta sunt in eum, fieri permitteret, ut purpurea ueste circumdaretur, et corona spinea eius capiti imponeretur.

84.1.20 Ideo ita coronatum ad Iudaeos eduxit, ut ea ignominia eorum iram et furorem aliquantulum sedaret.

84.1.21 Et quomodo milites Siquidem non preceperat ad Iudaeorum gratiam. Neque enim noctu a Pilato iussi cum Iuda profecti sunt, sed a Iudaeis allecti omnia audebant.

84.1.22 At Iesus in his omnibus tacebat.

84.1.23 Tu autem non solum haec uerba audias, sed in animo perpetuo serues uelim, et cum orbis terrarum, et angelorum regem a militibus irrisum, et uerbis et re ignominia affectum, et omnia aequo animo tolerantem uideris, eum re ipsa imitare.

84.1.24 Cum enim dixisset Pilatus: Regem Iudaeorum, ad deridendum ut regem induerunt. Hoc pacto eduxit eum Pilatus inquiens: Nullam .

84.1.25 Exiuit Iesus spinis coronatus, non tamen Iudeorum ira sedata est, sed clamabant: Crucifige, crucifige eum. Videns Pilatus omnia frustra tentari, Accipite, inquit, eum uos et crucifigite.

84.1.26 Quibus uerbis constat ad furorem illa fieri permisisse. Ego, inquit, nullam in eo causam inuenio.

84.2.1 Animaduerte quot modis iudex Iesum excusat, sed nihil canes illos mouebat.

84.2.2 Illud enim uerbum: Accipite et crucifigite, indignantis est et , ut ipsi rem non permissam patrarent. Ipsi duxerant eum, ut presidis iudicio damnaretur.

84.2.3 Contra autem contigit, ut potius sententia eius . Quod ueriti: Nos legem habemus, , et secundum debet mori, quia filium dei se fecit.

84.2.4 Quomodo ergo dicente preside: Accipite eum, et secundum legem uestram iudicate eum. Dixerunt sibi non licere quenquam interficere, nunc legem afferunt, quod mori debeat?

84.2.5 Et consydera accusationem: Filium dei se . Hoc crimini dandum Dic, ut dei opera facit, si se nuncupet? Quid Christus?

84.2.6 Nihil respondet, implens propheticum illud quod non os suum. In humilitate sua iudicium eius est.

84.2.7 Tum Pilatus, cum audiret quod se dei filium faceret, ne id uerum esset, et contra legem facere putaretur, formidauit.

84.2.8 Iudaei, cum id re et uerbis intelligerent, non sunt perterriti, sed interimunt quem adorare debuissent.

84.2.9 Ideo Pilatus trepidus, aliis omissis, an esset Christus interrogat, cui Iesus non respondit.

84.2.10 Nam cum audisset: In hoc natus sum et ad hoc ueni, et: Regnum meum non est de hoc mundo, et propterea eum absoluere debuisset, obtemperauit tamen furori Iudaeorum,

84.2.11 qui cum nihil amplius quod , ad publicum crimen confugiunt dicentes: Omnis qui se regem facit, contradicit Caesari.

84.2.12 Inquirendum igitur diligenter, an tyrannidem affectaret, et regno Caesarem depellere tentaret,

84.2.13 sed non inuestigat diligenter, ideo nihil ei respondet, cum sciret frustra omnia.

84.2.14 Praeterea rebus testimonium perhibentibus, noluit uerbis conuincere, neque excusationem adducere, ostendens sponte ad hoc

84.2.15 Cum taceret, inquit Pilatus: Nescis quia potestatem habeo crucifigere Vides quomodo se ipsum Si in tua potestate est, quare insontem non dimittis?

84.2.16 Cum ergo contra se sententiam tulisset, inquit Iesus: Qui tradidit me tibi, maius peccatum habet, indicans ipsum quoque reum esse criminis.

84.2.17 Et ut tumorem eius deprimeret: Non haberes potestatem, nisi tibi datum esset desuper. Ex quo significat non simpliciter, et ut res plurimum solent, sed mistice euenisse.

84.2.18 Sed ne ea particula: Nisi desuper, nullo ipsi crimini ascribendum duceres, ideo inquit: Maius peccatum habet, qui tradidit me tibi.

84.2.19 Atqui si datum erat, neque hic, neque illi rei frustra haec dicis. Hoc : Datum, in hoc loco permissiuum est, quasi diceret: Permisit haec fieri, non tamen propterea uos non accusandi.

84.2.20 Perterruit eum uerbis, et manifestam attulit excusationem. Et exinde quaerebat Pilatus dimittere eum. Iudaei autem clamabant: Si hunc dimittis, non es amicus Caesaris.

84.2.21 Cum enim a crimina non proficerent, maligne adducunt dicentes: Omnis enim qui se regem facit, contradicit Caesari.

84.2.22 Et quod tyrannidis argumentum? Vnde hoc potest ostendi? a satellitibus?

84.2.23 Nonne solus semper cum duodecim discipulis ambulabat, et uilibus utebatur cibis, uestibus, domo? Sed o impudentiam! O intempestiuam formidinem!

84.2.24 Pilatus enim iam periclitari arbitratus, si id negligeret, egreditur, ut rem inquirat. Hoc enim significat, cum sedisse dicit,

84.2.25 et nulla habita quaestione eum, se persuadere existimans. Quod apparet, cum inquit: Ecce rex uester.

84.2.26 Et cum illi dixissent: Crucifige eum, iterum ait: Regem uestrum Responderunt pontifices: Non habemus regem nisi Caesarem. Sponte se reos professi sunt.

84.2.27 Ideo deus tradidit, quando ipsi primi prouidentia et protectione ipsius se et cum uno ore regnum abnegassent, permisit suis ipsorum sententiis eos decidere.

84.2.28 Atqui ea uerba omnem iram sedare iam debuissent. Sed timuerunt, ne dimissus iterum plebem alliceret, quod ne eueniret, omnia conabantur.

84.2.29 Graue enim quiddam est ambitio, graue, inquam, et quae animam perdere ualeat, cuius gratia nunquam audiebant.

84.2.30 Pilatus solo uerbo uoluit eum dimittere. Hi perstant dicentes: Crucifige. Et cur tantopere hanc eius mortem affectabant?

84.2.31 quia ignominiosa erat. Veriti ergo ne memoria seruaretur, hanc mortem elegerunt, nescii quod cum impeditur, magis apparet ueritas.

84.2.32 Nam quod hoc formidarent, audi quid dicant: Nos audiuimus quia seductor ille dixit: Post tres dies resurgam.

84.2.33 Iccirco omnibus modis annitebantur, ut posteris esset abominabilis. Et identidem clamabant: Crucifige. Erat turba incomposita et a principibus corrupta.

84.3.1 Nos autem non modo haec legamus, sed animo recondamus, hoc est, coronam spineam, uestimentum, arundinem, alapas, sputa, irrisiones,

84.3.2 quae frequenter mente repetita satis omnem iram sedare poterunt, et si ludibrio erimus, si quid iniuste patiemur, frequenter dicamus: Non est seruus maior domino suo.

84.3.3 Et allatrantium Iudaeorum uerba nobis subeant, cum dixerunt: Demonium habes, et: Samaritanus es, et: In Beelzebub, principe daemoniorum, daemonia.

84.3.4 Et ideo haec omnia pertulit, ut eius uestigia imitemur, et maledicta perferamus,

84.3.5 quae ipse grauissima non solum pertulit, sed omnia fecit, ut ipsos illatores saluos faceret, et ad eorum salutem apostolos misit.

84.3.6 Audis eos dicentes: Scimus, ignoranter fecistis, ut ad penitentiam adducerent.

84.3.7 Haec nos imitemur. Nihil enim adeo deum placat, ut inimicorum dilectio et cura eis benefaciendi.

84.3.8 Cum quis te , non ipsum, sed daemonem instigantem consydera, et aduersus illum iram seda, et miserere quod ita a diabolo irritetur,

84.3.9 a quo mendacium oritur, multo magis et iniusta ira. Non sunt Christianorum maledicta.

84.3.10 Nam qui flere iubetur, et qui audit: Ve uobis qui , inde maledicit, insectatur, furit, non ipse contra maledictis, sed lachrymis prosequendus est.

84.3.11 Nam et Christus Iudae misertus est, qui nobis re ipsa in omnibus imitandus est, quod nisi fecerimus, frustra nati sumus, uel ad malum potius.

84.3.12 Neque enim fides sufficiens est ad regnum consequendum, sed magis perperam uiuentes condemnabit.

84.3.13 Qui enim nouit uoluntatem domini sui, et non facit, multum uapulabit. Et iterum: Si non uenissem, inquit, et locutus eis non fuissem, peccatum non haberent.

84.3.14 Quam ergo habebimus excusationem, cum penetralia ingredi dignati et communicantes mysteria gentilibus eorum ignaris peiores inueniamur?

84.3.15 Si illi inanem gloriam tantam prae se tulerunt sapientiam, longe magis nos decet, ut deo placeamus, uirtutibus inuigilare.

84.3.16 Illi non nunquam suam contempserunt animam, et filios daemonum insania bellis deuouerunt.

84.3.17 Nos neque pecuniam propter Christum contemnimus, non iram ponimus, sed inflamur, et febricitantium more incendimur.

84.3.18 Et quemadmodum illi morbo uexati, ita et nos affectu iram, auaritiam, reliquas cupiditates sistere nunquam possumus.

84.3.19 Ideo erubesco simul atque obstupesco, cum multos gentilium pecuniarum contemptores, nos uideam.

84.3.20 Quod si qui etiam nostrorum eas contemnunt, aliis affectibus, furore uidelicet et inuidia consumuntur. Difficile sane est ueram sapientiam inuenire.

84.3.21 Qua nam Remedia scripturarum negligimus, neque cum contritione, fletu et plantu eis attendimus, sed simpliciter et inconsiderate, si quando ad legendum adducimur.

84.3.22 Propterea cum graue saecularium rerum onus iucumbit, omnia inundat, et si quid profecimus, aufert.

84.3.23 Neque enim si quis uulnus accoeperit, et medicinam imposuerit, diligenter alligabit, sed decidere permittet,

84.3.24 neque aquam, puluerem, et alia uulneri contraria non cauebit, ne grauius malum sequatur, non medicinae, sed propriae desidiae culpa.

84.3.25 Hoc nobis accidere solet, cum diuinis sermonibus saecularibus semper attendimus.

84.3.26 Ita semen omne suffocatur, fructus nullus prouenit. Quod ne accidat, in caelum paululum , mortuorum monumenta et tumulos consideremus,

84.3.27 et nos eundem exitum manere necessitatem, non nunquam ante imminere in ueniat. Preparemur ergo huic profectioni. Multo nobis uiatico opus est.

84.3.28 Nam et multus labor, multus aestus, magna solitudo peragranda est. Nullum est diuersorium, neque forum ubi nobis necessaria possimus, nisi hinc omnia nobiscum auferamus.

84.3.29 Audi quid dicant uirgines: Ite ad uendentes, et euntes non inuenerunt. Audi Abraam: Chaos est inter nos et uos.

84.3.30 Audi Hiezecielem de die illo: filios suos non liberabunt. Sed haec utinam nos non audiamus uerba, sed accipientes hinc nobis sufficiant uiatica,

84.3.31 cum fiducia uideamus dominum nostrum Iesum , cum quo patri simul et spiritui gloria, .